Wie is Francien?

Francien’s ongenuanceerde liefde voor katten deed haar al op jeugdige leeftijd naar de pen grijpen om het doen en laten van deze bijzondere beestjes te kunnen vast leggen. Vol overgave schreef zij jarenlang over de belevenissen van haar Siamezen: Cor en Tilly. Echter, na het overlijden van deze pluizenbollen raakte Francien in een diepe depressie en besloot zij van de ene op de andere dag haar tekstverwerker bij het grofvuil te zetten. Francien, eens een verzorgde vrouw, kwijnde weg en vermagerde sterk. Haar altijd zo glanzende haar werd dof en futloos. Het vuilnis zette zij al lange tijd niet meer buiten. Nu, zeven jaar later, is Francien weer redelijk op de been en durft zij weer een vuist te maken naar wereldleed en armoe, iets waar zij altijd voor ingestaan heeft. Ook heeft zij voorzichtig, heel voorzichtig, Het Schrijven weer op gepakt. Over katten zal zij niet meer schrijven, maar vast staat dat we van Francien een heleboel ander moois mogen èn kunnen verwachten. Francien, we wensen je veel sterkte en we houwe van je! Je vrinden van de Bowlingbaan, Rob, Annebé en Margot.