IN DE TREIN - Aflevering 4: Muziek in de oren

Ik zag gister een man in de trein met muziek in zijn oren. Dopjes, oordopjes bedoel ik. Feit is dat het swingend was, hij kon zich haast niet beheersen. Het was in de stoptrein van Sloterdijk naar Amsterdam Centraal en die rit duurt maar kort dus hij stond alvast op het balkon (zoals dat heet), klaar om straks uit te stappen. Ik zat op een te laag uitklapstoeltje te niksen tot plots zijn zacht tappende voetje mijn aandacht trok. Eerst heel subtiel, haast alleen zijn tenen bewogen. Toen, al gauw ritmischer, tapte en tikte hij met zijn rechtervoetje dat het een lieve lust was. Daar hij stond, maakte hij er met één knie kleine opwaartse kniebuiginkjes bij. Zijn heupje schokte soms en met zijn hoofd gaf hij de maat aan. Ik keek onder het mom van ‘ik heb niks door’ zwaar stoïcijns naar buiten maar ondertussen zag ik Alles. De man stond nu met zijn rug naar me toe en ik zag zijn rechterarm met gebalde hand een soort U-vormen maken. Toen deed hij het: plotseling greep hij de paal in het midden met één hand vast en liet zich een halve draai voorover zwiepen. Hij stabiliseerde zich, de deuren gingen open en met een laatste euforische sprong, jumpte hij de trein uit. Ik riep BIS BIS en bleef luid applaudisserend achter.