IN DE TREIN - Aflevering 2: Verstopt

Het is overvol en warm als ik in de stoptrein van Amsterdam Sloterdijk - Schiedam stap. Op dit traject rijdt de door mij minst geliefde trein. Akelig groene vierzitjes vullen de coupés. Tafeltjes met onduidelijk confetti motief. De bankjes zijn op zulk een korte afstand van elkaar geplaatst dat, wanneer vier mensen zitten, je met jouw knieën in het kruis van je overbuurman wroet. Anyways, ik vind een lege plek en zie schuin voor me, in een viertje, een gezellig gezin zitten. Moeder zit te lezen, vader heeft alle aandacht voor zijn drie zoons. De oudste kan ik vanaf mijn plek niet zo goed zien, de middelste zit bij het raam en de jongste, van ik schat een jaar of vier, hangt loom bij zijn vader op schoot. Hij heeft zijn duim in zijn mond en af en toe vallen zijn ogen even dicht. De vader ziet in de verte de conducteur aankomen en grapt tegen zijn jongste: “Tim, verstop je, ik heb niet genoeg kaartjes”. Tim schíet overeind. In blinde paniek verstopt hij zich als een haas onder een van de bankjes. Zijn oudere broers lachen en zeggen hem dat papa maar een grapje maakt. Tim weet de grap te waarderen en besluit te blijven zitten om de conducteur te misleiden. “Waarom denk jij dat wij vijf kaartjes hebben terwijl we maar met z’n vieren zijn?” vraagt de middelste dapper. “Ik weet het niet”, speelt de conducteur het spelletje mee terwijl hij glimlachend expres niet naar de uitstekende laarsjes van Tim kijkt. “Jullie vader heeft een kaartje teveel gekocht” oppert de conducteur. “NEE HOOR, want ik zit hier!”. Breedgrijzend komt Tim met rood hoofd tevoorschijn. Zijn broers juichen. Hebben ze die conducteur even goed weten te foppen! Trots en met twee handen knipt Tim zijn eigen kaartje. Het gesprek gaat verder over hoe fantastisch het zou zijn om in een trein te wonen. Er zou een slaapcoupé en een wooncoupé moeten zijn en achteraan zou een speciale Lego-wagon moeten komen. Ik leg mijn boek weg en luister onopvallend, maar genietend, verder.